Metoda KLANZY - pedagogika zabawy.
Proponuje ona działania dające członkom grupy możliwość rozwoju w atmosferze zaufania, wzajemnej akceptacji, bez względu na wiek i umiejętności, wyzwala aktywność twórczą i ciekawość, ułatwia kontakty z innymi , ze sobą i otaczającą rzeczywistością . Metody te likwidują lęk, obawę i strach, napięcie mięśni oraz napięcia psychiczne, angażują w działanie całą osobę wszystkie jej zmysły, wyzwalają twórczą aktywność, uczą współpracy z innymi
Metoda ruchu rozwijającego Sherborne
Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Czuje się ono w niej bezpiecznie, staje się aktywne,przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, może stać się źródłem współprzeżywania. Nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia.
Metody aktywizujące
Pracując metodami aktywizującymi podstawowym zabiegiem, jaki wykonuje każdy nauczyciel, jest uświadomienie dziecku celu jego działań wraz z umotywowaniem potrzeby jego osiągnięcia.
Metoda Dennisona
Metoda, której twórcą jest Paul Dennison, zwana jest Gimnastką Mózgu lub inaczej Kinezjologią Edukacyjną (kines - od sł. ruch; logos - nauka). Jest to metoda ukierunkowana na usprawnianie procesu uczenia się, na stymulowanie rozwoju intelektualnego dziecka, aktywizowanie systemu nerwowego i uwalnianie od blokad, które pojawiają się podczas stresu. Od innych metod wspomagających proces uczenia wyróżnia się tym, że jest oparta w głównej mierze na ruchu.
Relaksacja
Pomaga w zachowaniu wewnętrznej równowagi, umiejętnie wykorzystuje wszelkie chwile spokoju i odprężenia. Umiejętnie prowadzony relaks to świadome działania na pograniczu ćwiczeń fizycznych i umysłowych, pozwalające na pełne poznanie własnego ciała i jego możliwości oraz uświadomienie sobie znaczenia swojej woli. Dzięki własnej aktywności dziecko w wieku od 2 do 6 lat stopniowo poznaje fizyczne możliwości swojego ciała, uczy się panowania nad nim oraz umiejętności opisania go. Zgodnie z wymaganiami otoczenia - zarówno w domu, jak i w przedszkolu - korzysta ze swych umiejętności. Władzę, jaką posiada nad samym sobą, pozwalającą wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty uświadomienia sobie krok po kroku. Dzięki temu lepiej panuje nad swoimi popędami, potrafi zahamować nierozważne ruchy, co ułatwia wysłuchanie innych osób, pomaga w koncentracji uwagi i skupieniu się na wykonywanych czynnościach.
Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej
System Edukacja Przez Ruch Doroty Dziamskiej, to metoda pracy i jednocześnie terapii, która wykorzystuje naturalną potrzebę ruchu i spontanicznego działania. Wiele z prezentowanych prac plastycznych bazuje właśnie na tej metodzie. Powstałe prace mogą być wykorzystywane jako „karta pracy”, na bazie której przekazuje się treści z zakresu wiedzy przyrodniczej, matematyki i języka polskiego.
Każde zajęcia prowadzone z zastosowaniem tej metody zawierają następujące elementy:
Dziecięca matematyka E. Gruszczyk - Kolczyńskiej
W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka, dlatego w naszej pracy z dziećmi korzystamy z metody Pani E. Gruszczyk - Kolczyńskiej. Zdaniem Pani Profesor osobiste doświadczenia dziecka stanowią budulec, z którego potem tworzy pojęcia i umiejętności , dlatego w przedszkolu staramy się stwarzać takie sytuacje edukacyjne, aby sprzyjały kształtowaniu świadomości matematycznej dziecka. Program edukacji matematycznej obejmuje:
Metoda Glena Domana i Ireny Majchrzak
U jej podstaw leży globalna nauka czytania. Metoda przeznaczona jest dla dzieci poniżej piątego roku życia. Doman twierdzi, iż „im więcej informacji wchłonie dziecko poniżej piątego roku życia,tym więcej ich zapamięta”. Ogromną rolę w tej koncepcji, prócz doskonalenia kompetencji językowych, odgrywa oddziaływanie na analizatory wzroku i słuchu, a także rozwijanie spostrzegawczości, co staje się później niezbędne dla dziecka przy poznawaniu sylab, liter i ich różnicowaniu.
Metoda Ireny Majchrzak
Metoda dotyczy dziecięcej inicjacji w tajemniczy świat czytelnictwa, przy wykorzystaniu imienia dziecka. Irena Majchrzak sugeruje, że dziecko, przez własne imię, z którym się utożsamia, rozbudzi swoje zainteresowanie pismem, pisaniem i czytaniem. W tej koncepcji, zabawy i gry są wspólne dla wszystkich, w których jednak każdy działa z innym materiałem. Metoda ma charakter analityczno–syntetyczny, a zestawy obrazkowo–słowne pomagają w percepcji tekstu na bazie poznanych liter. Dzieci nauczane tą metodą potrafią nietylko odczytywać własne imię ale i wiele innych wyrazów, a potem zdań.
Metody czynne
Metody oglądowe
Metody słowne
Formy pracy
Sporządziła: Magdalena Adamowicz
Proponuje ona działania dające członkom grupy możliwość rozwoju w atmosferze zaufania, wzajemnej akceptacji, bez względu na wiek i umiejętności, wyzwala aktywność twórczą i ciekawość, ułatwia kontakty z innymi , ze sobą i otaczającą rzeczywistością . Metody te likwidują lęk, obawę i strach, napięcie mięśni oraz napięcia psychiczne, angażują w działanie całą osobę wszystkie jej zmysły, wyzwalają twórczą aktywność, uczą współpracy z innymi
Metoda ruchu rozwijającego Sherborne
Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Czuje się ono w niej bezpiecznie, staje się aktywne,przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, może stać się źródłem współprzeżywania. Nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia.
Metody aktywizujące
Pracując metodami aktywizującymi podstawowym zabiegiem, jaki wykonuje każdy nauczyciel, jest uświadomienie dziecku celu jego działań wraz z umotywowaniem potrzeby jego osiągnięcia.
Metoda Dennisona
Metoda, której twórcą jest Paul Dennison, zwana jest Gimnastką Mózgu lub inaczej Kinezjologią Edukacyjną (kines - od sł. ruch; logos - nauka). Jest to metoda ukierunkowana na usprawnianie procesu uczenia się, na stymulowanie rozwoju intelektualnego dziecka, aktywizowanie systemu nerwowego i uwalnianie od blokad, które pojawiają się podczas stresu. Od innych metod wspomagających proces uczenia wyróżnia się tym, że jest oparta w głównej mierze na ruchu.
Relaksacja
Pomaga w zachowaniu wewnętrznej równowagi, umiejętnie wykorzystuje wszelkie chwile spokoju i odprężenia. Umiejętnie prowadzony relaks to świadome działania na pograniczu ćwiczeń fizycznych i umysłowych, pozwalające na pełne poznanie własnego ciała i jego możliwości oraz uświadomienie sobie znaczenia swojej woli. Dzięki własnej aktywności dziecko w wieku od 2 do 6 lat stopniowo poznaje fizyczne możliwości swojego ciała, uczy się panowania nad nim oraz umiejętności opisania go. Zgodnie z wymaganiami otoczenia - zarówno w domu, jak i w przedszkolu - korzysta ze swych umiejętności. Władzę, jaką posiada nad samym sobą, pozwalającą wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty uświadomienia sobie krok po kroku. Dzięki temu lepiej panuje nad swoimi popędami, potrafi zahamować nierozważne ruchy, co ułatwia wysłuchanie innych osób, pomaga w koncentracji uwagi i skupieniu się na wykonywanych czynnościach.
Edukacja przez ruch Doroty Dziamskiej
System Edukacja Przez Ruch Doroty Dziamskiej, to metoda pracy i jednocześnie terapii, która wykorzystuje naturalną potrzebę ruchu i spontanicznego działania. Wiele z prezentowanych prac plastycznych bazuje właśnie na tej metodzie. Powstałe prace mogą być wykorzystywane jako „karta pracy”, na bazie której przekazuje się treści z zakresu wiedzy przyrodniczej, matematyki i języka polskiego.
Każde zajęcia prowadzone z zastosowaniem tej metody zawierają następujące elementy:
- Ćwiczenia o charakterze graficznym lub manipulacyjnym, rytmicznie wykonywane przy optymalnym ruchu całego ciała (indywidualnie, do możliwości dziecka).
- Swobodne działanie z wykorzystaniem różnorodnych technik plastycznych, prowadzące do powstania „karty pracy”.
- Zestawienie indywidualnych kart pracy (o ile dzieci pracowały indywidualnie) w kartę zespołową. Swobodna rozmowa na jej temat.
- Wykorzystanie karty pracy do przemyślanej analizy, dzięki której możemy zaplanować kolejne formy działania dzieci podczas zajęć.
Dziecięca matematyka E. Gruszczyk - Kolczyńskiej
W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka, dlatego w naszej pracy z dziećmi korzystamy z metody Pani E. Gruszczyk - Kolczyńskiej. Zdaniem Pani Profesor osobiste doświadczenia dziecka stanowią budulec, z którego potem tworzy pojęcia i umiejętności , dlatego w przedszkolu staramy się stwarzać takie sytuacje edukacyjne, aby sprzyjały kształtowaniu świadomości matematycznej dziecka. Program edukacji matematycznej obejmuje:
- kształtowanie umiejętności, które pozwolą dziecku orientować się w przestrzeni
- ćwiczenia rytmiczne sprzyjające dostrzeganiu regularności
- zabawy i zadania sprzyjające kształtowaniu umiejętności liczenia, a także
- dodawania i odejmowania
Metoda Glena Domana i Ireny Majchrzak
U jej podstaw leży globalna nauka czytania. Metoda przeznaczona jest dla dzieci poniżej piątego roku życia. Doman twierdzi, iż „im więcej informacji wchłonie dziecko poniżej piątego roku życia,tym więcej ich zapamięta”. Ogromną rolę w tej koncepcji, prócz doskonalenia kompetencji językowych, odgrywa oddziaływanie na analizatory wzroku i słuchu, a także rozwijanie spostrzegawczości, co staje się później niezbędne dla dziecka przy poznawaniu sylab, liter i ich różnicowaniu.
Metoda Ireny Majchrzak
Metoda dotyczy dziecięcej inicjacji w tajemniczy świat czytelnictwa, przy wykorzystaniu imienia dziecka. Irena Majchrzak sugeruje, że dziecko, przez własne imię, z którym się utożsamia, rozbudzi swoje zainteresowanie pismem, pisaniem i czytaniem. W tej koncepcji, zabawy i gry są wspólne dla wszystkich, w których jednak każdy działa z innym materiałem. Metoda ma charakter analityczno–syntetyczny, a zestawy obrazkowo–słowne pomagają w percepcji tekstu na bazie poznanych liter. Dzieci nauczane tą metodą potrafią nietylko odczytywać własne imię ale i wiele innych wyrazów, a potem zdań.
Metody czynne
- metoda samodzielnych doświadczeń
- metoda kierowania własną działalnością dziecka
- metoda ćwiczeń utrwalających
Metody oglądowe
- obserwacja i pokaz
- osobisty przykład nauczyciela
- udostępnianie sztuki/dzieła plastycznych, przedstawienia teatralne, ilustrowane
- artystyczne utwory literackie, koncerty muzyczne
Metody słowne
- rozmowy
- opowiadania
- zagadki
- objaśnienia i instrukcje
- sposoby społecznego porozumiewania się
Formy pracy
- praca indywidualna
- praca w małych zespołach
- praca z całą grupą
- otwarte drzwi
Sporządziła: Magdalena Adamowicz